«بهار امسال نرخ بیکاری در استان نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲ درصد کاهش یافت و به ۶.۶ درصد رسید که این میزان پایین‌تر از میانگین کشوری و در دهه گذشته بی‌سابقه بوده است... نرخ بیکاری کشور در بهار سال گذشته ۷.۷ درصد و در کردستان ۸.۶ درصد بود این نرخ در بهار امسال برای کشور به ۷.۳ درصد و برای کردستان به ۶.۶ درصد کاهش یافته که نشان از روند کاهش بیکاری در استان دارد»
 
آنچه مرور شد، بخشی از سخنان نقل شده توسط خبرگزاری دولت از قول معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار کردستان در دورهمی کارگروه اشتغال و سرمایه‌گذاری استان بود که از «چکیده نتایج طرح آمارگیری نیروی کار - بهار ۱۴۰۴» منتشره توسط مرکز آمار ایران، برداشت شده بود اما بر خلاف فحوای کلام «ارسلان ازهاری» بخش عمده این کاهش نرخ بیکاری، نتیجه کاهش مشارکت اقتصادی و به زبان ساده‌تر ناامیدی افراد جویای کار از یافتن شغل است!
 
معاون اقتصادی استاندار کردستان که نرخ بیکاری در کردستان را با میانگین کشوری مقایسه کرده چرا درباره ثابت ماندن نرخ مشارکت اقتصادی کشور در بهار سال جاری نسبت به سال گذشته و کاهش ۱.۳ درصدی نرخ مشارکت اقتصادی در کردستان در مقطع زمانی یادشده، کلمه‌ای بر زبان نیاورده است؟
 
نرخ بیکاری به معنای آن است که افراد ناکام از یافتن شغل چه درصدی از افراد مشارکت‌کننده در بازار کار را تشکیل می‌دهند؛ عدم اشاره «ازهاری» به مشارکت اقتصادی در کنار نرخ بیکاری نتیجه «عدم اطلاع کافی از فاکتورهای تحلیل آماری» این معاون آزمون پس داده است یا تلاشی نافرجام برای فریب افکار عمومی؟
 
کاهش ۱.۳ درصدی نرخ مشارکت اقتصادی در کردستان گویای موفقیت تیم دولت چهاردهم در استان است یا سند شکست یک استاندار ناتوان و تیم مدیریت ناکارآمد او؟
 
یادمان باشد در آمارهای رسمی وقتی صحبت از «بیکار» می‌شود، منظور افراد جویای کاری است که موفق به یافتن شغل نشده‌اند و نه همه کسانی که هیچ شغلی ندارند؛ تصویر ارائه شده توسط «ازهاری» در دورهمی امروز کاریکاتور مضحکی است که اثری در کتمان واقعیت نخواهد داشت.
 
واقعیت زمانی روشن خواهد شد که لیست قابل راستی‌آزمایی همه کسانی که از بهار سال گذشته در استان صاحب شغل پایدار شده‌اند ارائه شود ولو اینکه لیست شامل استخدام یک نورچشمی در شهرداری سنندج به عنوان کارگر فضای سبز باشد!
 
ایراد وارده بر خروجی امروز جلسه بازماندگان دولت سیزدهم و کسانی که احیاناً با ارائه رزومه به پدر استاندار موفق به دریافت پست اجرایی شده‌اند به آمار ارائه شده و ادعای قرین به تحریف واقعیت محدود نیست، پرسش اصلی درباره دلیل برگزاری مهم‌ترین شورای استان در روزی است که «لهونی» در نشست سراسری استانداران شرکت کرده است.
 
برگزاری کارگروه اشتغال استان در روزی که استاندار در مرکز حضور دارد چه ضرورتی داشته است و این جلسه چرا قبل یا بعد از نشست سراسری استانداران برگزار نشده است؟ غیر از این، چرا نمایندگان عافیت‌طلب کردستان در مجلس درباره عدم حضور استاندار در بسیاری از جلسات مهم استان از دولت طرح سؤال نمی‌کنند؟
 
این نمایندگان اگر بنا ندارند درباره آشفته‌بازار مدیریت اجرایی در کردستان از وزیر کشور طرح سؤال کرده یا تذکری خشک و خالی ارائه کنند حضورشان در خانه ملت چه ثمری برای مردم دارد؟ عدم انتصاب مدیرکل اقتصادی استانداری کردستان ۱۰ ماه پس از انتصاب «زره‌تن لهونی» اگر نشانه ناتوانی این فرد در اداره امور استان نیست چه توجیه دیگری دارد و دلیل سکوت نمایندگان کردستان در قبال این فاجعه مدیریتی چیست؟
 
شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش       
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم
 
قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند        
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم
 
این قلم ابداً کمترین انتظاری از نمایندگان استان در مجلس برای رساندن صدای اعتراض به عملکرد سؤال‌برانگیز استاندار کردستان و برای نمونه آنچه اخیراً نمودهایی از آن در نشست هم‌اندیشی حامیان دولت پزشکیان در استان با معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری مطرح شد، ندارد؛ همانطور که با عرض پوزش هیچ انتظاری از «عبدالکریم حسین‌زاده» برای تغییر رویکرد فعلی در استان ندارد؛ بی‌حرمتی غیر قابل کتمان «آرش لهونی» به معاون رئیس جمهور که در استقبال از این مقام مهم دولتی و عدم همراهی او توسط استاندار در جلسات شهرستانی نمود پیدا کرد آشکارتر از آن بود که واقعیت‌های دولت پزشکیان را بیش از پیش برای ناظران امور استان روشن نسازد!
 
با این اوصاف اگر کسی بخواهد در باب مصیبت انتصاب «آرش لهونی» به عنوان استاندار کردستان و شیوه فعلی اداره استان با «محمدباقر قالیباف» و احیاناً «سعید جلیلی» سخنی بگوید، موضوع دیگری است!
 
فرید کریمی