نمایش کلیشه‌ای؛ آخرین پاسخ نامقبول فرماندار سابق مریوان به دستگاه معادلات چند مجهولی شهرستان

شنبه ۱۳ اردیبهشت‌ماه، نقطه پایانی بر حضور «اسماعیل احمدی» در فرمانداری شهرستانی بود که مهم‌ترین شریان اقتصادی استان کردستان را در دل خود دارد؛ فرمانداری که خبرگزاری دولت در روز انتصابش ـ ۲۲ اسفند ۱۴۰۰ ـ تنها رزومه‌اش را «مدیرکل کتابخانه‌های استان کردستان» اعلام کرد! رزومه‌ای که برای بسیاری از ناظران امور استان محل تأمل بود.
 
«احمدی» که در مراسم معارفه‌اش، یکی از «محوری‌ترین» برنامه‌های خود را «توجه به مسئله مرز» عنوان کرده بود در مراسم تودیع‌اش با اعلام «غیرقابل قبول بودن وضعیت مرز باشماق» از جانب استاندار کردستان مواجه شد.
 
اگر در خواب بی‌هوشی نباشد گوش‌ها صائب        
به حرفی می‌توان تقریر کردن داستانی را
 
انتقاد بی‌پرده از وضعیت مرز باشماق نه به مراسم یادشده محدود شد نه به اظهارات استاندار؛ امام جمعه مریوان هم در آن جلسه وضعیت فعلی مرز باشماق را به باد انتقاد گرفت و استاندار هم فردای همان روز در جلسه ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز استان به بازدید میدانی چند ماه قبل خود از وضعیت مرز باشماق و احصاء مشکلات اشاره و اعلام کرد «علی‌رغم دستور وزیر راه برای ساماندهی مرز باشماق مریوان، اما هنوز اتفاقی نیفتاده است».
 
اگر کسی از حاضران در جلسه تودیع و معارفه فرماندار مریوان از «اسماعیل احمدی» سؤال می‌کرد که در ۳ سال گذشته معاون عمرانی فرمانداری مریوان چه کسی بوده و پاسخ داده می‌شد «هیچ کس»! شاید علت ایجاد برخی زخم‌های عمیقی که اکنون بر تن آن شهرستان دیده می‌شود، معلوم می‌شد.
 
 همه تقصیر را البته نباید متوجه فرماندار سابق دانست؛ یکی دیگر از مقصران وضع فعلی مریوان، نماینده شهرستان در مجلس است؛ «امید کریمیان» به جای تمجیدهایش از «اسماعیل احمدی» نباید در باب بلاتصدی بودن پست معاونت عمرانی فرمانداری مریوان برای یک مدت طولانی اقدامی ولو در حد یک تذکر بی‌رمق پشت تریبونی انجام می‌داد؟
 
آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار      
که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم
 
درباره وضعیت اسف‌بار دریاچه زریبار در این سال‌ها از چه کسی باید طرح سؤال شود؟ نباید از «اسماعیل احمدی» و منصوب‌کنندگان او در سمتش سؤال شود فرماندار معزول در ارتقای وضعیت مرز و دریاچه به عنوان دو سرمایه بی‌بدیل شهرستان مریوان چه توفیقی به دست آورده است؟ کسی هم نپرسد و پاسخی هم داده نشود، مردم که می‌بینند؛ نمی‌بینند؟
 
«آرش لهونی» اگرچه خیلی دیر ولی بالاخره به دوره فرمانداری «احمدی» پایان داد؛ 80 درصد مردم کردستان به «مسعود پزشکیان» رأی دادند که امثال «اسماعیل احمدی» دیگر سکاندار امور نباشند؛ به هر اقدام استاندار کردستان در ۷ ماه گذشته بتوان خُرده گرفت، به حکم انصاف، انتخابش برای سکانداری فرمانداری مریوان را باید ستود؛ «نژاد جهانی» اگر حمایت «لهونی» و نماینده مجلس را داشته باشد می‌تواند جبران مافات کند.
 
«اسماعیل احمدی» از فرمانداری مریوان کنار گذاشته شد؛ او هم در اواخر کارش دست به اقداماتی زد که رویکرد پوپولیستی استاندار سابق را در ذهن نگارنده و چه بسا بسیاری دیگر، زنده کرد؛ از برگزاری تور برای برخی رسانه‌چی‌ها در روزهای پایانی مسئولیت‌اش تا انتشار کلیپ ۲ دقیقه‌ای تبلیغاتی و از رونق افتاده؛ غافل از اینکه این دست اقدامات نخ‌نما به هیچ پرسشی درباره ۳ سال فرمانداری او پاسخ نمی‌دهد.
 
در علم ریاضیات مبحثی با عنوان «معادله سیاله» یا «معادله دیوفانتین» داریم؛ دستگاه معادلات سیاله، معمولاً دستگاهی از معادلات چند مجهولی است که در آن تعداد مجهول‌ها از تعداد معادله‌ها بیشتر باشد و هدف از پرداختن به آنها، یافتن اعداد صحیحی است که به‌طور هم‌زمان همه معادلات را حل کنند.
 
به زعم این قلم، تعداد مجهول‌های دستگاه معادلات سیاله «دوره ۳ ساله فرمانداری اسماعیل احمدی در مریوان» از تعداد معادلات بیشتر است و خنده‌دار است اگر کسی فکر کند فرماندار معزول با انتشار یک کلیپ پوپولیستی می‌تواند به طور هم‌زمان، همه معادلات را حل کرده و از پاسخ‌گویی شانه خالی کند.
 
حضور «نژاد جهانی» در مریوان تنها آغاز دور سخت کاری برای اعضای شورای اداری نیست؛ عملکرد این فرماندار باسابقه و کارکشته پرده از بسیاری حقایق بر خواهد داشت و به قول لسان‌الغیب علیه الرحمه:
 
فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید         
شرمنده رهروی که عمل بر مجاز کرد
 
فرید کریمی
 

کد مطلب : 839